Κορυδαλλός 17.01.21
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Συμμετέχοντας στην τελευταία Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας του Κορυδαλλού (22/12) και έχοντας παρακολουθήσει αρκετές Σ. Ε., ως δασκάλα στο δημόσιο σχολείο τα τελευταία 20 χρόνια, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο η χρηματοδότηση και η περιουσία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης θεωρείται κάτι που μπορούμε να το διαχειριζόμαστε κατά το δοκούν.
Αρχικά, αρνητική εντύπωση υπήρξε στην τελευταία συνεδρίαση που παραβρέθηκε η Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Κορυδαλλού – Αγ. Βαρβάρας για να παρουσιάσει την πρόταση για τη χρηματοδότηση των νηπιαγωγείων, στην οποία δεν επιτράπηκε να μιλήσει με τη δικαιολογία ότι ήταν εκτός διαδικασίας. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Σύλλογος είχε λάβει πρόσκληση συμμετοχής από την Σ. Ε. Πρωτοβάθμιας.
Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, από την αρχή της πανδημίας, η ΔΕΠ, το γνωμοδοτικό όργανο του Δήμου για τη διαχείριση των κονδυλίων για την εκπαίδευση, η οποία αποτελείται κατά πλειοψηφία από εκπαιδευτικούς, και συμμετέχουν τα δύο σωματεία των εκπαιδευτικών (ΣΕΠΕ και Β΄ΕΛΜΕ Πειραιά) και η Ένωση Γονέων, δεν έχει συνεδριάσει δια ζώσης, μήνες τώρα (αν και θα μπορούσε, αφού είναι ολιγομελής) ή με τηλεδιάσκεψη, αλλά η συνεδρίαση γίνεται δια περιφοράς τηλεφώνου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απουσία διαλόγου και σύνθεσης απόψεων και τελικά τη μη δημοκρατική λήψη αποφάσεων, γεγονός που με βάζει σε σκέψεις.
Πόση σημασία δίνει τελικά ο Δήμος Κορυδαλλού στην άποψη και τις προτάσεις των εκπροσώπων της εκπαίδευσης και των γονέων, που κατεξοχήν γνωρίζουν πώς λειτουργούν και πώς θα έπρεπε να λειτουργούν τα σχολεία; Εδώ να σημειώσουμε ότι η λειτουργία της ΔΕΠ δια περιφοράς τηλεφώνου έχει καταδικαστεί και από τα τρία σωματεία (ΣΕΠΕ – Β΄ΕΛΜΕ – Ένωση Γονέων).
Στην τελευταία συνεδρίαση της Σ.Ε. που συμμετείχα, ως εκπρόσωπος του «μαζί» για τον Κορυδαλλό, όταν συζητήθηκαν οι παραχωρήσεις σχολικών χώρων, πρότεινα τη δημιουργία πρωτοκόλλου συνεργασίας, εκμίσθωσης των χώρων που χρησιμοποιούνται από αθλητικά σωματεία και ομάδες, με ένα συμβολικό ποσό, κάτι που η Σχολική Επιτροπή της Δευτεροβάθμιας το έχει ήδη εφαρμόσει. Κάτι που ο ίδιος ο Πρόεδρος της Σ. Ε. δεν απέκλεισε να συζητηθεί, όμως παρατήρησε ότι το ποσό θα είναι περίπου 200 Ευρώ το χρόνο (κάτι που δεν είναι ακριβές και υπολογισμένο) χαρακτηρίστηκε μάλιστα ευτελές, ενώ ακούστηκε η άποψη ότι τα αθλητικά σωματεία παράγουν αθλητισμό και πολιτισμό, οπότε πρέπει να τους παραχωρούνται δωρεάν οι χώροι.
Και εδώ η εκπαιδευτικός μέσα μου θύμωσε. Στα σχολεία γίνεται μια διαχείριση «φτώχιας». Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνουν 200 Ευρώ για ένα δημοτικό σχολείο:
- Περίπου 2 λογαριασμοί τηλεφώνου ή 1 λογαριασμός ΕΥΔΑΠ /ΔΕΗ ή θέρμανσης
Ας πάμε και σε πράγματα που προάγουν τον πολιτισμό και τον αθλητισμό:
- Περίπου 15 βιβλία για τη βιβλιοθήκη του σχολείου ή μπάλες και όργανα γυμναστικής ή εποπτικό υλικό ή τα έξοδα για την κάλυψη αναγκών μαθητών για τη συμμετοχή τους σε εκδρομές.
Και πολλά άλλα θα μπορούσαν να γίνουν στο σχολείο με το ευτελές(!!!) ποσό των 200 ευρώ.
Όμως πραγματικά αυτό που με έκανε να απορήσω ήταν η δήλωση ότι τα σωματεία παράγουν αθλητισμό και πολιτισμό. Άραγε τα σχολεία με τα πενιχρά τους μέσα δεν προάγουν τον πολιτισμό και τον αθλητισμό; Αναρωτιέμαι πόσα περισσότερα θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας, αν τα σχολεία είχαν τα μέσα και τη χρηματοδότηση;
Να αναφέρουμε επίσης ότι αν τα σωματεία έπρεπε να νοικιάσουν χώρο, οπουδήποτε αλλού ή να διατηρούν τους δικούς τους χώρους, σίγουρα θα τους στοίχιζε περισσότερο από 2 ευρώ την ώρα, όπως προτάθηκε.
Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί για το σχολείο είναι ένα ευτελές ποσό ενώ για τα αθλητικά σωματεία, που εισπράττουν χρήματα από τους γονείς, είναι τεράστιο έξοδο; Άραγε τα σχολεία μας οφείλουν να υποστηρίζουν τη λειτουργία των σωματείων πληρώνοντας, από τα λιγοστά χρήματα του ταμείου τους, τα λειτουργικά έξοδα εκείνων, στερώντας πόρους από τους μαθητές;
Ένα ακόμη θέμα που έχω θέσει στη Σ.Ε. (10/12) ήταν η χρήση των δύο λυόμενων αιθουσών, που χρησιμοποιούνταν ως τάξεις, στον χώρο που στεγαζόταν μέχρι πρότινος το Ειδικό Σχολείο. Τα λυόμενα είναι περιουσία της Πρωτοβάθμιας Σ. Ε.. Ενώ υπάρχουν ανάγκες για αντικατάσταση και τοποθέτηση τέτοιων δομών για τα νηπιαγωγεία μας (είπαμε τη φτώχια μας διαχειριζόμαστε), ο Δήμος τα πήρε και τα έδωσε στην επιστασία, δηλαδή περιουσία της Πρωτοβάθμιας χρησιμοποιείται για άλλους λόγους, ενώ υπάρχουν ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν.
Τέλος, μια από τις Διευθύντριες σχολείου του Κορυδαλλού, μέλος της Σ.Ε., ρώτησε πότε θα μας αποδοθούν τα περσινά 30.000 ευρώ που αναλογούν στην Πρωτοβάθμια από την έκτακτη χρηματοδότηση του ΥΠΕΣ για τη θέρμανση και κρατήθηκαν από τον τότε Πρόεδρο. Η απάντηση που λάβαμε ήταν ότι κάποια στιγμή θα αποδοθούν και οι παραβρισκόμενοι, εκτός των εκπαιδευτικών, έβαλαν τα γέλια…
Η όλη διαχείριση και συμπεριφορά απέναντι στην περιουσία της Πρωτοβάθμιας και απέναντι στους εκπαιδευτικούς και το έργο τους μου δημιούργησε συναισθήματα θυμού για την απαξίωση τόσο του θεσμού της εκπαίδευσης όσο και για τον ρόλο μου ως επαγγελματία εκπαιδευτικού και σκέφτομαι με το φτωχό μου μυαλό:
Τελικά η Σχολική Επιτροπή και η διοίκηση του Δήμου Κορυδαλλού σέβονται την εκπαιδευτική κοινότητα και προστατεύουν τα συμφέροντά της ή μήπως τα παιδιά, οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας είμαστε απλώς παρίες στις προτεραιότητες του Δήμου;
Χρυσούλα – Χρυσοβαλάντου Παπαστάθη,
Δασκάλα Ειδικής αγωγής στο Τμήμα Ένταξης του 6ου Δ.Σ. Κορυδαλλού,
ΜΑ DRAMA IN EDUCATION, Ειδική Γραμματέας και Αναπληρωματικό μέλος στη ΔΕΠ του ΣΕΠΕ Κορυδαλλού – Αγ. Βαρβάρας
Αναπληρωματικό μέλος στη Σ. Ε. Πρωτοβάθμιας για τη δημοτική παράταξη «μαζί» για τον Κορυδαλλό